नोटबुकमा यस्तो छ उनको कथा

‘मेरो स्वास्थ्य बिग्रँदै गएपछि चिकित्सकहरुले कहिल्यै बच्चा हु“दैन भनेर भनेका थिए । म अविवाहित भए पनि जीवनमा कहिल्यै बच्चा जन्माउन नसक्ने कुराले पनि उत्तिकै तड्पिएको थिए“ । मलाई डिप्रेसन भइसकेको थियो ।

डिप्रेसनले अति नै छटपटिएपछि आफैले आफ्नो मनलाई सम्झाएर रमाउन बाध्य भएँ । थोरै समय मात्र बा“च्न सक्ने भएपछि जति बाँच्छु अबको जीवनलाई रमाइलो गरेर मात्र बिताउँछु भन्ने सोचेर बिभिन्न ठाउँहरु घुम्न थालें । यात्राका क्रममा मेरो दीपक महर्जनसँग भेट भयो ।

उनले मेरो अवस्थाबारे सबै जान्दा जान्दै मसँग विवाह गरे । श्रीमानको साथले जीवनमा खुसी लाग्न थाल्यो । बिस्तारै म गर्भवती भएको थाहा पाएँ । त्यो मेरो जीवनको सबैभन्दा खुसीको क्षण थियो । मेरो स्वास्थ्य खराब बन्दै गएपछि चिकित्सकहरुले पा“च महिनाको गर्भपतन गराउन सुझाएका थिए । तर हामीले मानेनौं ।

छोरी जन्मिएपछि झनै खुसी थपियो । तर मेरो रंगिन जीवनको आयु जब चिकित्सकले २ वर्ष भनेर तोकिदिए । त्यतिबेला म पुन एकपटक छाँगाबाट खसें । मुखमा अक्सिजनकै पाइप लगाएकै भरमा दिन बिताउन थाले । अब मेरो जीवनको एउटै आशा भनेको फोक्सो प्रत्यारोपण मात्र हो । म त्यसै दिनको प्रतिक्षामा छु ।’